Review Wandelen – zaterdag 9 december
In Dieren verzamelde zich een groep vrouwen om zich te laten onderdompelen in de winterse sfeer van de stijgende en dalende paden die de Veluwezoom rijk is.
Door de verwachte regen en vanwege ziekte was de groep dit keer gezellig klein. Al kennismakend werd de 50 meter hoge Carolinaberg beklommen. Deze berg, onderdeel van het Hof te Dieren, is samen met de Prins Willemberg, die iets westelijker gelegen is, in opdracht van Stadhouder Willem IV en Anna van Hannover in de 18e eeuw aangelegd.
Zowel Carolina als Prins Willem waren kinderen van dit stadhouderskoppel. De Carolinaberg vormt het middelpunt van het daaromheen gelegen Sterrenbos.
Op de top van de Carolinaberg is een boombank geplaatst rondom een rode beuk (van oorsprong een linde) met daarop de tekst Mutando non mutor, vrij vertaald: alles verandert maar door me aan te passen aan de omstandigheden verander ik niet. Het aantal lanen dat vanaf de Carolinaberg naar beneden loopt is echter wel veranderd. Oorspronkelijk bestond het stervormige aanzicht uit 14 lanen (alle met beukenbomen), in 1950 waren er nog 13 lanen en sinds 2011 zijn er nog maar 11 over.
Het pad dat de wandelgroep nam leidde verder het bos in. De gevallen herfstbladeren kleurden de paden warm oranje, de vele boomsilhouetten maakten het winterse plaatje compleet.
Bij de Carolinahoeve werd pauze gehouden om net als vroegere handelsreizigers koffie te drinken en op te warmen. Ieder had, met Sinterklaas nog in het achterhoofd, een klein cadeautje meegenomen om uit te wisselen. Rondom de Carolinahoeve waren flink wat wroetsporen van everzwijnen te zien. Op de vraag of deze zwijnen overdag diep in het bos zitten, antwoordden een paar aanwezige medewerkers van Natuurmonumenten dat de zwijnen vaak dichter bij de paden rusten dan wij mensen denken. Binnen 10 meter van een wandelpad is geen uitzondering.
De wandeling werd vervolgd in een kort moment van stilte om “de wind te horen bulderen door de bomen” zoals een van de dames het later samenvatte. De lunchpauze viel samen met de eerste regendruppels. Een houten klimtoestel deed dienst als redelijk overdekte lunchplek.
Het laatste gedeelte van de wandeling verliep heuvelafwaarts waardoor het tempo er goed ingehouden werd. In de laatste meters vormden Domein Hof te Dieren, Nederlands grootste ommuurde biologische wijngaard, en de mooie, oude panden van Dieren het slotakkoord. In het Carolinapark in de Oranjerie werd de wandeling afgesloten met een drankje…Deze 13 kilometer lange Carolina-wandeling werd ervaren als een gezellige, mooie wandeling in een gemoedelijke sfeer.
