Portret: Sarah

Sarah woont en werkt in Arnhem als psychologe. Ze bezoekt regelmatig Poink activiteiten en werkt soms ook mee aan een activiteit. Angela stelde haar de volgende drie vragen.

1. Wat heb je tot nu toe aan Poink gehad?
   Wat een leuke vraag, ik heb al veel aan Poink gehad. Het voelde meteen als een warm bad, en dat kende ik nog niet zo in de vrouwen gayscene. Ik heb er vriendinnen gemaakt en voel me welkom. Vorig jaar heb ik de keuze gemaakt om naar Arnhem te verhuizen, en de vriendschappen die bij Poink zijn ontstaan hebben absoluut in dat besluit meegewogen.

   2. Hoe denk je dat je leven eruit ziet over 10 jaar, dus in 2030?
   Oh wauw, wat een vraag. Mijn leven heeft altijd heel organisch vorm gekregen. Maar ik zal mijn best doen.
   Over 10 jaar… ben ik in mijn werk verder gegroeid tot psychotherapeut, heb ik een mooie oude woning met een tuin met prachtige bloemen en een fijne liefde naast me, die een partner in crime is bij het moois en het moeilijke in de wereld. Misschien dat ik tegen die tijd ofwel een leuke studie volg, of me toeleg op schilderen of muziek maken naast het werk. Tenzij er iets met kinderen zou ontstaan, dan heb je daar natuurlijk je handen vol aan. Dat weet ik dus echt niet, zie ik onderweg wel.
   Ik zal met de trein regelmatig op vakantie gaan, wat tegen die tijd snel en makkelijk kan, overal kunst bewonderen en de natuur in gaan. Verder zullen er ongetwijfeld nieuwe uitvindingen zijn waar ik me eerst een paar jaar tegen verzet en dan toch overstag ga. Bijvoorbeeld bellen terwijl je de ander als hologram ziet of iets anders mafs. Maar mijn boekenkast blijft gevuld en groeien met (tweedehands) literatuur, poëzie en filosofie, en ook op andere vlakken ben ik van plan hopeloos ouderwets te blijven.
   Ik heb een relatief somber toekomstbeeld wat betreft de politiek, dus misschien sta ik ieder weekend op de barricade (ook nu in 2020 kan het: 8 maart Womens March, en 21 maart Antiracisme Demonstratie!), of ga ik uit onvrede zelf part-time de politiek in. En in de weekeinden genieten van het uitzicht over de Noordzee wandelend over de Veluwe (voor de feitelijke lezers; dit is een grapje).
   Nou, zo iets dus!

   3. Kies je voor Oostenrijk of Nederland en waarom?
   Dit is onmogelijk! Ik kom uit Oostenrijk, daar ligt mijn oorsprong. In Nederland ben ik opgegroeid, hier heb ik me (ben ik?) gevormd. Als ik de bergen te lang niet heb gezien word ik onrustig en mis ik ze, net als mijn Oostenrijkse familie. Maar ik ben een echte Nederlandse geworden, direct en zo helder mogelijk in mijn communicatie, en de Oostenrijkse Gemütlichkeit gaat me na verloop van tijd tegenstaan (althans het deel waarin moeilijkheden niet worden besproken). Ik hou ervan dat Oostenrijk meer tradities en beleefdheden behoudt, en van de pracht en praal en de dramatiek dat het van oudsher katholieke Oostenrijk in zich heeft. Maar de manier waarop wordt vastgehouden aan hiërarchie en status (Oostenrijkers vinden bijvoorbeeld academische titels en prestaties enorm belangrijk, bijna belangrijker dan de persoon) vind ik irritant en onnodig vanuit de mentaliteit van gelijkwaardigheid die ik in Nederland gewend ben.
   Ik woon meestal wel graag in Nederland, en het eerste land van keuze als ik uit Nederland weg zou willen, is Oostenrijk. Oftewel: beide landen zijn een wezenlijk onderdeel van me.

   In ben je wel dankbaar voor deze vraag, Angela. Opgroeiende heb ik altijd gevoeld dat ik in geen van de landen helemaal thuis ben. Door hier nu weer eens bij stil te staan merk ik dat dit veranderd is, en ik me juist met allebei de landen verbonden voel. Wat een rijkdom!

   Aan wie wil je het stokje doorgeven?
   Voor de volgende PoinkPost heb ik Hester gevraagd om drie vragen te beantwoorden. Hester ken ik als een warme, betrokken vrouw met een rustige uitstraling en ook een heerlijk activistische kant. Hester was de allereerste vrouw met wie ik kennismaakte bij Poink, als gastvrouw bij de filosofieworkshop in 2018. Haar fijne manier van verwelkomen maakte dat ik me op mijn gemak voelde in die spannende situatie. Als ik nu nieuwe mensen bij Poink zie, denk ik daaraan terug en probeer dit door te geven.
   Dat voelt voor mij als typisch Poink.

Sarah (eigen foto)

Maart 2020